Son dönemde artan konut fiyatları, asgari ücretle geçinen milyonlarca çalışan için ev sahibi olma hayalini neredeyse tamamen ortadan kaldırmış durumda. Yapılan maaş artışlarına rağmen konut fiyatlarıyla gelir arasındaki makas her geçen gün daha da açılıyor. Bu tablo, barınma sorununu yalnızca ekonomik değil aynı zamanda ciddi bir sosyal mesele haline getiriyor.
Asgari ücretli bir çalışanın mevcut gelir düzeyiyle ev alabilmesi için uzun yıllar boyunca neredeyse hiç harcama yapmadan birikim yapması gerekiyor. Ancak günlük yaşam giderleri, kira, fatura, gıda ve ulaşım masrafları düşünüldüğünde bu durum pratikte mümkün olmuyor. Özellikle büyük şehirlerde konut fiyatlarının ulaştığı seviyeler, en düşük segmentteki evleri bile asgari ücretli için erişilemez hale getiriyor.
Konut piyasasında yaşanan yükseliş sadece satılık evlerle sınırlı kalmıyor. Kiralardaki artış da asgari ücretli çalışanların bütçesini ciddi şekilde zorluyor. Gelirin büyük bir bölümünün kiraya gitmesi, ev almak için gerekli peşinatın biriktirilmesini neredeyse imkânsız kılıyor. Bu durum, ev sahibi olma hedefinin sürekli ertelenmesine ve uzun yıllar kiracı olarak yaşamaya mahkûm bir tabloya yol açıyor.
Asgari ücretli aileler açısından konut kredileri de çözüm olmaktan uzak. Yüksek faiz oranları ve uzun vadeli geri ödeme planları, aylık taksitlerin maaşın çok üzerinde kalmasına neden oluyor. Bankalardan kredi kullanmak isteyen çalışanlar, gelir yetersizliği nedeniyle başvurularında zorluk yaşıyor. Bu da ev alımını sadece belirli gelir grupları için mümkün kılan bir sisteme dönüşmesine yol açıyor.
Konut fiyatları ile gelir arasındaki bu dengesizlik, toplumda ciddi bir eşitsizlik algısını da beraberinde getiriyor. Gençler ve yeni evlenen çiftler için ev sahibi olmak artık ulaşılabilir bir hedef olmaktan çıkmış durumda. Birçok kişi, daha uygun fiyatlı olması umuduyla şehir merkezlerinden uzak bölgelere yöneliyor ancak bu kez de ulaşım ve yaşam maliyetleri yeni sorunlar yaratıyor.
Uzman değerlendirmelerine göre konut piyasasındaki bu tablo, uzun vadede barınma krizini daha da derinleştirebilir. Asgari ücretli çalışanların konuta erişimini kolaylaştıracak sosyal konut projeleri, uygun faizli kredi modelleri ve kira destekleri gibi çözümlerin daha güçlü şekilde hayata geçirilmesi gerektiği vurgulanıyor. Aksi halde ev sahipliği, toplumun geniş kesimleri için kalıcı olarak ulaşılamaz bir hedef haline gelebilir.
Artan inşaat maliyetleri, arsa fiyatları ve talep yoğunluğu da konut fiyatlarının yükselmesinde etkili faktörler arasında yer alıyor. Bu unsurlar bir araya geldiğinde, gelir artışlarının konut piyasasındaki yükselişi yakalayamadığı açıkça görülüyor. Asgari ücretli için yapılan zamlar, günlük yaşam giderlerini karşılamada kısmen rahatlama sağlasa da ev sahibi olma konusunda yeterli olmuyor.
Sonuç olarak ortaya çıkan tablo, asgari ücretli çalışanların barınma hakkı açısından ciddi bir kırılmaya işaret ediyor. Ev sahibi olmak birçok kişi için artık bir hedef değil, ulaşılması zor bir hayal olarak görülüyor. Bu durum hem ekonomik hem de toplumsal açıdan uzun süre tartışılmaya devam edecek gibi görünüyor.
